Milczenie owiec z szewską pasją w tle ; )

Witajcie w nowym roku! Ja ten rok rozpoczęłam od zmagania się z owcą ; ). Dała mi nieźle w kość,a właściwie to jej pysk,który sprawił mi ogromny problem. Tylna część głowy nijak nie chciała się dopasować do przedniej,próbowałam kilka razy i dopiero za ósmym razem mi się udało ; ). Kiedyś pewnie poddałabym się już przy drugim podejściu...Jednak od pewnego czasu z uporem maniaka prę do przodu ; ). Kiedyś szyłam konia o podobnej formie i tak sobie myślałam,że skoro dałam radę,to już nic nie jest w stanie mnie zagiąć...he,he-myliłam się bo owca uparcie milczała i nie chciała mi ułatwić tego zadania doprowadzając mnie do szewskiej pasji ; ). Ale przy szyciu dla niej bucików poszło mi jak po maśle i odkryłam w sobie prawdziwą szewską pasję,być może po moim prapradziadku ; ). Nie wiem jak u Was, ale u mnie to co jest za oknem nastraja depresyjnie : szalony wiatr,deszczysko-ble : (. I nawet zielone pąki na bzach nie są w stanie poprawić nastroju,a wręcz przeciwnie jeszcze go pogarszają,bo to chyba jeszcze nie ten czas ? I żeby mi się tylko tak chciało jak mi się nie chce to być może uszyłabym kolejną owcę ; ).

                       

 

W kolejnym poście będzie nowy uszytek,który jest już gotowy ale do niedzieli nie mogę go ujawnić bo to prezent na Czterdziestą Rocznicę Ślubu dla Najwspanialszych Osób w moim życiu : ). Tymczasem pozdrawiam serdecznie i cieplutko : ).