Święta,święta i znów jest mnie więcej...; )

Nie wiem jak Wy-moi drodzy,ale ja dzisiaj zasypiam...Od braku pracy i od nadmiaru pochłoniętego przeze mnie maku w makowcu ; ). Czuję się jak śnięty karp albo jakiś inny wieloryb ; ). Człowiek (patrz ja,bo może inne człowieki tak nie mają),to taka dziwna istota,która marudzi jak ma za dużo roboty...Chyba tylko po to,żeby potem mógł marudzić,że ma tej roboty za mało ; ).
To znaczy,robota to by się znalazła i to bezproblemowo,tylko jak tu się rozruszać,jak wpaść z powrotem we właściwy rytm szycia ? Jestem takim gatunkiem,który bardzo trudno wraca do szyciowej formy i jest na to tylko jedno lekarstwo : nie wolno mi przestawać szyć...
Przedstawiam dziś fotki kilku prezentów świątecznych jakie udało mi się stworzyć w tym roku : ). Teraz już mogę je ujawnić : ).

Poduszek powstało sztuk 12 : ). Przepiękny różany materiał należał do Klientki-szycie tej tkaniny sprawiło mi ogromną przyjemność,uwielbiam takie romantyczne klimaty : ). Choć muszę przyznać,że gdy zostałam poproszona o uszycie tuzina poduszek dosłownie w ostatniej chwili,to zareagowałam prawie płaczem ; ).

Następnie na warsztat wzięłam pokrowce na wieszaki,których nigdy do tej pory nie szyłam,a które miło mnie zaskoczyły oraz stojak na biżuterię do kompletu : ).

Koszyczek na pieczywo i rękawice kuchenne powstały już naprawdę na ostatnią chwilę ; ). Miałam jeszcze kilka pomysłów,no ale niestety musiałam je odłożyć na półkę do przyszłego roku. Obiecuję jednak, publicznie tym razem,że w nowym roku za szycie kolekcji bożonarodzeniowej zabieram się nie później jak we wrześniu ! Żeby uniknąć tego,że znów nie wykonam swojego planu w 100 % i żeby uniknąć też tego,że ostatnie szyciowe maratony przypłaciłam nadszarpniętym zdrowiem...W Boże Narodzenie nadszedł kryzys,jakiego dawno nie miałam... Przespałam całą noc,pół dnia,a gdy wstałam, to w pionie utrzymywałam się już tylko siłą woli... Błędnik znów dał o sobie znać : (. Ale to i tak dobrze,że nie zaczął wywijać fikołków tak wcześnie jak w zeszłym roku. Nie ma się co chwalić własną głupotą,ale w zeszłym roku to była jazda...Początek grudnia,stosy szycia a ja kręcę się jak na karuzeli...To potworne jednocześnie szyć na maszynie i jechać na karuzeli i to łańcuchowej-tak na najwyższych obrotach...ble : (. Daliśmy wtedy radę-ja i mój błądzący błędnik-wspomagani przez proszki,po których nie powinnam była siadać do maszyny o czym informował mnie wykrzyknik w trójkąciku zamieszczony na pigułkach ; ). Dlatego w tym roku jestem wielce wdzięczna memu błędnikowi,że zaczął fikać dopiero w święta i tym razem obył się bez proszków. Wystarczyło porządnie odespać i odpocząć kilka dni i jesteśmy jak nowi : ). A jedyne zawirowania jakie w tej chwili odczuwam ,to takie czy najpierw uszyć owcę,czy jednak zające...Tak,jakkolwiek dziwnie to zabrzmi, to zabieram się już za szycie Wielkanocne...To z mojej strony próba oszukania przeznaczenia ; ). A jak Wy-moi mili czujecie się po świętach i przed świętami ? Już wróciliście do życia i do szycia ? Czy tak jak ja nie możecie nabrać właściwego rozpędu ? Bo mnie rozpęd utrudniają kolejne dodatkowe centymetry jakie sobie zapodałam w te święta ; ) .I tym sposobem jest mnie więcej i to bez klonowania : ). Pozdrawiam Wszystkich Serdecznie i dziękuję ogromnie za życzenia jakie od Was otrzymałam : ) Buziaki : ) *